Zakres, dawki, sposób i termin stosowania
Produkt przeznaczony jest do dolistnego nawożenia upraw warzywniczych, sadowniczych, roślin ozdobnych w gruncie i pod osłonami, a także innych upraw polowych.
Stosowanie:
- w celu poprawy jakości i trwałości pozbiorczej owoców zaleca się wykonanie do 4 zabiegów dolistnych w dawce 1 l/ha w minimalnie 500 l wody, co 7-10 dni w okresie owocowania.
- w celu zabezpieczenia roślin przed okresowymi niedoborami wapnia i boru zaleca się wykonanie co najmniej 3 zabiegów dolistnych produktem w koncentracji 150 ml w 100 l wody, stosując minimalnie 500 l/ha co 10-14 dni.
W wypadku roślin o dużych potrzebach pokarmowych i słabym wigorze wzrostowym, nawóz należy stosować co najmniej 3-krotnie, w dawce 200 ml w 100 l wody, stosując minimalnie 500 l/ha co 10-14 dni.
- w celu regeneracji roślin po uszkodzeniach mechanicznych, mrozowych lub chemicznych nawóz należy stosować co najmniej 3-krotnie, w dawce 250 ml w 100l wody, stosując minimalnie 500 l/ha co 4 dni.
UWAGA: nie zaleca się stosowania produktu w okresie kwitnienia uprawy oraz przy ujemnych temperaturach powietrza.
Uprawa roślin wymaga odpowiedzialnego nawożenia, jednak by było ono skuteczne i korzystne, musi być realizowane zgodnie z indywidualnymi potrzebami danej rośliny, tj. w fazie najbardziej wrażliwej na niedobór tego składnika.
Należy pamiętać, że samo wapnowanie gleby niejednokrotnie nie wystarczy!
Mieszalność
Produkt można mieszać i stosować wraz z innymi nawozami dolistnymi, w celu poprawienia ich przyswajalności i obniżenia zużycia.
W wypadku łącznego stosowania ze środkami ochrony roślin należy wykonać próbę mieszalności, a sporządzoną ciecz niezwłocznie wykorzystać do zabiegu.
Przy stosowaniu produktu w mieszankach z innymi substancjami należy pamiętać o dokładnym wypłukaniu opryskiwacza po wykonanym zabiegu.
Dlaczego tak ważne jest stymulowanie dolistne roślin wapniem?
Wapń jest składnikiem odżywczym szczególnie istotnym w przypadku produkcji owoców. Od innych pierwiastków różni się przede wszystkim tym, że do mięsistych owoców jest on importowany wewnątrz rośliny tylko w niewielkich ilościach, znacznie mniejszych niż ma to miejsce w przypadku liści. Dlatego tak duże znaczenie ma, by przy suplementowaniu roślin wapniem pamiętać o cyklicznym powtarzaniu zabiegów.
Zastosowanie nalistne wapnia:
- poprawia zawiązywanie się owoców dzięki wyższej wydajności fotosyntezy,
- zwiększa zawartość azotu i wapnia w liściach,
- opóźnia dojrzewanie owoców, a także przedłuża ich jędrność oraz trwałość pozbiorczą,
- zwiększa masę owoców oraz plonowanie,
- wspomaga tworzenie odpornych i wytrzymałych ścian komórkowych oraz spójnych tkanek – to one odpowiadają za stabilność mechaniczną rośliny, tak niezbędną dla jej trwałości,
- poprzez funkcję budulcową, wapń odpowiada również za odporność rośliny na ataki patogenów, a także niesprzyjające czynniki atmosferyczne,
- nie sposób nie wspomnieć o roli wapnia w okresach długotrwałej suszy. W takich warunkach stabilizuje on struktury białkowe w roślinie, a także komórkowe membrany i micele. Można uznać, że wapń optymalizuje poziom nawodnienia rośliny, niwelując zagrożenie przesuszeniem.
Skutki niedoborów wapnia w roślinie
Wobec tak zróżnicowanych funkcji tego pierwiastka, nawożenie roślin wapniem plasuje się na wysokiej pozycji wśród obowiązków każdego ogrodnika i rolnika. Jeśli nie dostarczymy roślinom odpowiedniej ilości wapnia, może to skutkować szeregiem niekorzystnych konsekwencji dla zdrowia i rozwoju plonów. Niedobór można zauważyć na pierwszy rzut oka i najczęściej objawia się to:
- uszkodzeniami w roślinach, które determinowane są niedożywieniem ścian komórkowych oraz zbyt wysoką przepuszczalnością tkanek. W efekcie roślina traci stabilność strukturalną, staje się krucha i zaczyna się rozpadać,
- specyficznymi przebarwieniami liści – mogą pojawić się na nich żółte lub brązowe plamy,
- zauważalnie opóźnionym wzrostem rośliny.
Dlaczego tak ważne jest stymulowanie dolistne roślin borem?
Na wstępie trzeba podkreślić, że zdecydowanie zbyt często bagatelizujemy kwestie dodatkowej stymulacji roślin borem. Powinniśmy o tym pamiętać głównie z tego powodu, że większość polskich gleb zawiera bardzo śladowe ilości tego niezwykle cennego mikroelementu, a jest on niezbędny do prawidłowego rozwoju choćby drzew sadowniczych, zbóż i innych upraw polowych. Zawartość boru w polskich glebach waha się między 4 a 100 mg na 1 kilogram ziemi, co jest bardzo skromnym wynikiem. Dominujące w naszym kraju gleby lekkie, piaszczyste nie są w stanie zatrzymać go na dłużej, dlatego tak ważne jest, by dodatkowo suplementować rośliny metodą nalistną, aby zapewnić im optymalną ilość składników odżywczych w trakcie rozwoju. Dodatkowo na niską zawartość tego mikroelementu wpływają długotrwałe susze (których w ostatnich latach jest coraz więcej) oraz nadmierne wapnowanie pól.
Badania wykazały, że stosowanie oprysków nalistnych w okresie rozrodczym rośliny jest dużo bardziej skuteczne niż aplikacja doglebowa. Należy jedynie zwrócić uwagę, że największe korzyści są osiągane wskutek stosowania niższych dawek oraz równomiernej dystrybucji – wówczas roślina reaguje najszybciej.
Zastosowanie nalistne boru
Bor jest uważany za niezbędny mikroskładnik odżywczy, który jest związany zarówno ze wzrostem wegetatywnym, jak i rozwojem reprodukcyjnym roślin, biorącym również udział w systemach antyoksydacyjnych roślin unaczynionych. Bor chętnie łączy się z różnymi związkami organicznymi (w tym właśnie z wapniem) i odpowiada za budowę ścian komórkowych roślin poprzez odpowiednie stymulowanie rozwoju łańcuchów celulozowych.
Bor jest istotnym regulatorem przemiany materii roślin; ułatwia transport wody oraz cukrów, czyli dwóch najważniejszych składników fizjologicznych wykorzystywanych w metabolizmie roślin.
Skutki niedoborów boru w roślinie
Niedobór boru wpływa głównie na zahamowanie lub wypaczenie właściwości wzrostowych roślin. Bez niego dochodzi do obumierania stożków wzrostu pędów i korzeni. Struktura ścianek poszczególnych gatunków staje się przez to wadliwa i nierównomierna, liście przybierają bardzo nieestetyczny wygląd – są poszarpane, kruche, łamliwe. Może dojść także do kłopotów z kwitnieniem i prawidłowym owocowaniem. Niedobór boru przy uprawie roślin rolniczych nie skutkuje tylko niedostatkami estetycznymi, ale także realnymi zmianami w budowie liści, łodyg i pędów, co w znaczący sposób może wpłynąć na spadek plonów.
U roślin sadowniczych niedobór boru powoduje zamieranie kwiatów, rdzawienie oraz pękanie skórki owoców, występują też zaburzenia w budowie miąższu. Owoce, które rozwijają się w warunkach bez odpowiedniego poziomu tego pierwiastka, są mniej odporne na przechowywanie i mają zdecydowanie gorszy smak spowodowany niską zawartością cukrów i kwasów organicznych. Liście drzew sadowniczych z powodu niedostatku boru są węższe i bardziej kruche, za to pędy mają zahamowany wzrost, a kora ma skłonności do pękania i łuszczenia się.
W przypadku warzyw o wyższym zapotrzebowaniu na bor niedobory najczęściej przejawiają się chociażby w postaci ciemniejących róż kalafiora, zgorzeli pomidorów lub liści buraków. Warzywa bez odpowiednich dawek boru rosną częściej w niewielkich rozmiarach, mają szklistą, niedoskonałą strukturę i plamy na skórkach.
Chcesz się dowiedzieć więcej, czym jest CARBOHUMIC?
